Παγκόσμια ημέρα κατά της φτώχειας

Ο μισός πληθυσμός στον πλανήτη απειλείται από τη φτώχεια. Tα Ηνωμένα Έθνη έχουν κηρύξει την 17η Οκτωβρίου ημέρα κατά της φτώχειας. Η φετινή μέρα όμως είναι ιδιαίτερη αφού ο κόσμος βιώνει μια από τις μεγαλύτερες, αν όχι τη μεγαλύτερη, οικονομική κρίση στην ιστορία της ανθρωπότητας.


Η πτώση των άμεσων επενδύσεων και της ροής των κεφαλαίων άφησαν βαριά τραύματα στις οικονομίες τόσο των χωρών όλου του κόσμου. Eκατομμύρια ανθρώπων που δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στην έλευση της οικονομικής κρίσης, θα αποτελέσουν τα κυριότερα θύματά της.

Από τα 4,4 δισεκατομμύρια των "υποανάπτυκτων" χωρών τα τρία πέμπτα, δηλαδή το 60% ζουν χωρίς βασική υγιεινή, το ένα τρίτο χωρίς πόσιμο νερό, το ένα τέταρτο σε άθλια στέγη, ενώ το ένα πέμπτο των παιδιών υποσιτίζεται!

Το ανθρώπινο κόστος τεράστιο: σύμφωνα με εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, μέχρι τα τέλη του 2009 θα έχουν πεθάνει 30.000-50.000 μωρά μόνο στην Αφρική, λόγω της συνεχούς επιδείνωσης της οικονομικής κατάστασης, ενώ, όπως δείχνουν έρευνες των Ηνωμένων Εθνών, ο αριθμός των ανθρώπων που υποσιτίζονται θα ξεπεράσει το 1 δισεκατομμύριο, σημειώνοντας αύξηση 10% σε σχέση με τα δεδομένα του 2008.

Τα πρώτα θύματα, οι «υποανάπτυκτες» χώρες

Μία αναμενόμενη επίπτωση της οικονομικής κρίσης, ήταν και ο περιορισμός των πακέτων οικονομικής βοηθείας προς τις φτωχές χώρες: κάτι που γίνεται ιδιαίτερα αισθητό στην Αφρική, της οποίας πολλές χώρες εξαρτώνται άμεσα από αυτές τις παροχές καθώς αποτελούν το 9% του συνολικού ΑΕΠ της ηπείρου.

Στη σύνοδο κορυφής G20, που έγινε στο Πίτσμπουρκ των ΗΠΑ, εκ μέρους της Παγκόσμιας Τράπεζας ανακοινώθηκε ότι προκειμένου να βοηθηθούν οι φτωχές οικονομίες του πλανήτη χρειάζονται άμεσα οικονομική βοήθεια της τάξης των 11,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Στην προηγούμενη σύνοδο κορυφής είχε ταχθεί το ποσό των 50 δισεκατομμυρίων σε συνάθροιση με τα 20 δισεκατομμύρια που δεσμεύτηκαν πως θα δώσουν οι G8 στη σύνοδο, που έγινε στην Ακουίλα της Ιταλίας, συγκεντρώθηκε ένα ποσό σαν υπόσχεση που με τις παρούσες οικονομικές συνθήκες είναι αδύνατο να διατεθεί. Σε πρόσφατη ανακοίνωσή της η Παγκόσμια Τράπεζα τόνισε πως τα υπεσχημένα πρέπει να τηρούνται.

Μάλιστα, εξέδωσε και έναν Τόμο, ειδικώς αφιερωμένο στην τύχη των φτωχών στον πλανήτη μας εν μέσω της πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης κι ύφεσης, όπου προειδοποιεί ότι εάν δεν συγκεντρωθεί ένα σημαντικό, έστω μέρος, του προαναφερθέντος ποσού, τότε οι έως σήμερα επιτευχθείσες πρόοδοι σε φτωχές περιοχές του πλανήτη μας, που κερδήθηκαν με τόσο κόπο, απλά θα εξανεμιστούν.

Η φτώχεια μαστίζει τις ΗΠΑ

Στις πλουσιότερες χώρες, 100 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από τα όρια φτώχειας. Οι ΗΠΑ είναι πρώτες τόσο στον πλούτο, όσο και στη στέρηση! Κατακόρυφα αυξήθηκε λόγω της οικονομικής ύφεσης ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας στις ΗΠΑ το 2008 αγγίζοντας τα 40 εκατομμύρια, σύμφωνα με φετινή έκθεση του Γραφείου Απογραφής τησ χώρας.

Μάλιστα μέσα σε ένα χρόνο, η ύφεση που ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2007 και εξελίχθηκε στη χειρότερη από τη δεκαετία του 1930, «δημιούργησε» 2,5 εκατομμύρια φτωχούς. Ο συνολικός αριθμός των Αμερικανών που πέρασαν τη «διαχωριστική γραμμή» και βρέθηκαν στη φτώχεια κατά τη διάρκεια του 2008 έφθασε τα 39,8 εκατομμύρια από 37,3 εκατομμύρια, το 2007, φτάνοντας σε επίπεδα που δεν έχουν ξεπεραστεί από το 1960.

Η Ευρώπη εκπέμπει SOS

Στη Βρετανία του 2009 πολλά παιδιά ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Η βρετανή δασκάλα Λέσλι Γουόρντ, πρόεδρος της Ένωσης Δασκάλων και Επιμελητών στη χώρα της, δήλωσε ότι πολλά παιδιά στη Βρετανία προέρχονται από τόσο φτωχές κοινότητες ώστε είναι υπερβολικά δύσκολο να βοηθηθούν ακόμα και από το σχολείο.

«Υπάρχουν υγιή παιδιά, τα οποία έρχονται στο σχολείο χωρίς να γνωρίζουν να πηγαίνουν τουαλέτα. Παιδιά που δε ξέρουν να ντύνονται μόνα τους, που ξέρουν να τρώνε το φαγητό τους μόνο με το κουτάλι, παιδιά που δεν ξέρουν αν θα γυρίσουν σπίτι το βράδυ και αν πάνε αν θα βρούνε κάποιον,» δήλωσε.

Στη Γερμανία επίσης, το 14,3% του συνολικού πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας (δηλαδή πρέπει να επιβιώσουν με λιγότερα από 764 ευρώ τον μήνα) σύμφωνα με την έκθεση που παρουσίασαν οι οργανώσεις της γερμανικής κοινωνικής πρόνοιας. Στην Ευρώπη, 78 εκατομμύρια άτομα ζουν κάτω από τα όρια της φτώχιας, με τα 19 εκατομμύρια να αποτελούνται από παιδιά σύμφωνα με στοιχεία του ευρωκοινοβουλίου.

Στη χώρα μας η κατάσταση είναι δραματική. Η Ελλάδα κατέχει τη θλιβερή πρωτιά του υψηλότερο ποσοστού φτώχειας στην παλαιά Ευρώπη των «15» μαζί με την Ιρλανδία. Το 21% των πολιτών της ζουν στα όρια της φτώχειας, έχοντας εισόδημα κατώτερο του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος.

Περίπου 2,2 εκατομμύρια πολίτες ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ για την ελληνική οικονομία. Σύμφωνα πάντα με την ΓΣΕΕ, τα σοβαρά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και οι επιπτώσεις της διεθνούς χρηματοοικονομικής κρίσης, οφείλονται αποκλειστικά στην ακολουθούμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική, η οποία «θεοποιεί» τις αγορές και τα τραπεζικά κέρδη, τα οποία, όμως, διευρύνουν τις ανισότητες, τη φτώχεια, την ανεργία, τον κοινωνικό αποκλεισμό, την ύφεση και την χρηματοοικονομική κρίση.

Ο κατώτατος μηνιαίος μισθός στην Ελλάδα, συνεχίζει να υστερεί σημαντικά έναντι των κατώτατων μισθών των πλουσιότερων χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, στη διάρκεια των τελευταίων 10 ετών το ποσοστό των Ελλήνων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας κυμαίνεται μεταξύ 20% και 25% (2 έως 2,3 εκατομμύρια άτομα). Με φόντο την οικονομική κρίση επιδεινώνεται συνεχώς η κατάσταση των εργαζομένων. Από την έκθεση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ προκύπτει ότι περίπου οι 6 στους 10 εργαζόμενους έχουν καθαρές αποδοχές κάτω από 1.000 ευρώ μηνιαίως. Το μέσο μηνιαίο εισόδημα για τους νεοεισερχόμενους στον δημόσιο τομέα ανέρχεται σε 776,2 ευρώ και στον ιδιωτικό 662,1.

Αυτά τα αποτελέσματα ούτε φυσικά, ούτε τυχαία είναι. Είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής των κυβερνώντων. Είναι χαρακτηριστικό ότι η φορολογική επιβάρυνση για τους εργαζομένους ανέρχεται στο 35,5%, ενώ για τις επιχειρήσεις στο 15,9%, όταν στην ΕΕ-25, είναι 33%! Την ίδια περίοδο η κερδοφορία των επιχειρήσεων εκτοξεύτηκε στα ύψη. Υπερκέρδη 1,5 δισεκατομμυρίου ευρώ κατέγραψαν οι τράπεζες για το πρώτο εξάμηνο του 2009, που ενισχύθηκαν με 28 δισεκατομμύρια από το κράτος. Πέρα από τους αριθμούς και τους δείκτες, η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων επιδεινώνει όλες τις πλευρές της ζωής οδηγώντας μεγάλα τμήματα του πληθυσμού στο περιθώριο και σε κάθε είδους εξαθλίωση.

Επιπλέον το 50% του πληθυσμού βιώνει υψηλό βαθμό δυσκολίας στην ικανοποίηση των βασικών του αναγκών και αναγκάζεται να καταφύγει στο δανεισμό από τις τράπεζες μέσω καταναλωτικών δανείων και πιστωτικών καρτών, για να αντιμετωπίσει πάγια έξοδα. Μόνο το 20% του πληθυσμού μπορεί να καλύψει τις βασικές του ανάγκες, αφού το 80% όσων εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται με λιγότερα από 1.000 ευρώ μηνιαίως.

Όπως αποδεικνύεται, το πρόσωπο του κοινωνικού κράτους, παρά τις επανειλημμένες «πλαστικές επεμβάσεις» εξακολουθεί να φαίνεται «χλωμό» στον πολίτη, αδύναμο να του προσφέρει ασφάλεια.

Ο φτωχοί φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι

Η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών μεγαλώνει συνεχώς. Οι μηχανισμοί που εφάρμοσε το κάθε κράτος ξεχωριστά για την ανακατανομή του εισοδήματος, δεν καταφέρνουν να αποκαταστήσουν την ισορροπία.

Οι «δομικές» συνταγές εξόδου από τη φτώχεια, τις οποίες τα τελευταία χρόνια «σερβίρουν» στους πεινασμένους οι διεθνείς πιστωτικοί οργανισμοί όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα, ξεκινούν από την περικοπή δαπανών για την Παιδεία και την Υγεία και καταλήγουν στο ξεπούλημα του φυσικού και ορυκτού πλούτου, αλλά και της όλο και φθηνότερης (άρα και φτωχότερης) εργατικής δύναμης στις μεγάλες ξένες επιχειρήσεις, προς όφελος των τοπικών ελίτ.

Τα πλούτη 15, μόνο, από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου είναι μεγαλύτερα από τα ΑΕΠ μιας ολόκληρης Ηπείρου, της Αφρικής!

Αυτά τα εφιαλτικά στοιχεία, είναι ο σύγχρονος πολιτισμός που προσφέρει στους εργαζόμενους ο καπιταλισμός με την υποταγή των πάντων στα κέρδη των μεγιστάνων του πλούτου. Στην ιστορία της ανθρωπότητας ποτέ άλλοτε, κατά απόλυτη και σχετική έννοια, δεν είχαν πεινάσει, δεν είχαν λιμοκτονήσει τόσα εκατομμύρια άνθρωποι!

Μόνο ο συνειδητός δημοκρατικός σχεδιασμός των παγκόσμιων πόρων από τους παραγωγούς μπορεί να ελέγξει την παγκοσμιοποίηση να τερματίσει την πείνα και τις ανεξέλεγκτες κοινωνικές καταστροφές και οικονομικές καταρρεύσεις που φέρνει μέσα στον παρασιτικό πλέον καπιταλισμό της παρακμής, και να την αναδείξει ως την υλική βάση ενός νέου αληθινά πανανθρώπινου πολιτισμού.

ΠΗΓΗ:tvxs.gr