"Η πειρατεία σκοτώνει την ευχαρίστηση"

Το παρακάτω (πολύ) ενδιαφέρον άρθρο το διάβασα στο PC world Νοεμβρίου και γράφτηκε στη στήλη ΔΙΑΥΛΟΣ του Δημήτρη Ιωαννίδη.
Διαβάστε το και πιστεύω πως θα προβληματιστείτε όσο και εγώ!..

"Είμαι ο τελευταίος που θα ηθικολογήσει υπερ της ανάγκης αγοράς πρωτότυπου λογισμικού.μουσικής και ταινιών, καθώς πιστεύω ότι δεν υπάρχει χρήστης-ακόμα και επαγγελματίας του χώρου- που να μην έχει χρησιμοποιήσει έστω μια φορά στη ζωή του παράνομες κόπιες. Και για να μην παρεξηγηθώ:
επειδή έτσι έχουμε μάθει, δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό. Οι περισσότεροι από εμάς δεν θα κλέβαμε ποτέ ένα μήλο από το μανάβικο της γειτονιάς (ακόμη κι αν ήμαστε 100% σίγουροι ότι δεν μας βλέπει ο μανάβης), αλλά κάνουμε -χωρίς καμία, μα καμία ενοχή ή δεύτερη σκέψη- διπλό κλικ στα αρχεία .torrent. Είναι, άραγε, αυτό έλλειψη παιδείας και γνώσεων ή θέμα αντίληψης του τι είναι κλοπή; Ή μήπως αυτά τα δύο είναι το ίδιο;


Θα ηθελα, παρ' όλα αυτά, να αποτυπώσω μια διαφορετική άποψη επάνω στο θέμα. Ξέρετε που μας οδηγεί το ασύστολο και αδιάκριτο downloading το από το internet; Στον κορεσμό και την απαξίωση. Ακόμα κι αν υπάρχει η δυνατότητα να έχεις στο δίσκο σου -πειρατικά- τα τελευταία δέκα παιχνίδια, πόσα από αυτά θα προλάβεις να παίξεις μέχρι να βγει η νέα "φουρνιά"; Μάλλον κάνα-δυο, ίσως και κανένα, αφού το πιθανότερο είναι ότι θα δεις "λίγο απ' όλα" και, τελικά, δεν θα ευχαριστηθείς τίποτα. Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν με τα τραγούδια και τις ταινίες. Με βάση τα παραπάνω, λοιπόν, κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: μερικές φορές το να μπορείς να έχεις τα πάντα ισοδυναμεί με το να μην έχεις τίποτα. Μου έχουν λείψει πραγματικά η ιεροτελεστία της επίσκεψης σε βιντεκλάμπ ή στο δισκάδικο της γειτονιάς, όπως μου έχουν λείψει και οι βόλτες στα "παιχνιδάδικα" της Στουρνάρη.

Και κάτι τελευταίο: πάντα εκτιμάμε περισσότερο αυτό το οποίο αποκτήσαμε με κόπο ή χρήμα και δεν μας χαρίστηκε. Έχω στη συλλογή μου γύρω στα 25 αυθεντικά παιχνίδια, εκ των οποίων έχω τερματίσει χωρίς cheats/λύσεις/guides/walkthroughs τουλάχιστον τα 20. Συμπέρασμα; Ακόμα κι αν δεν μας καίγεται καρφί για τα διαφυφόντα κέρδη των εταιρειών, η μείωση της προσωπικής ευχαρίστησης από τη χρήση πειρατικών είναι ένας πολύ καλός λόγος για να αλλάξουμε μυαλά. Σκεφτείτε το."

Πηγή