9/11/09

Συμβολικό γκρέμισμα ενός χάρτινου τείχους του αίσχους!

Από Artfools.gr:
Ελπιδοφόρα επέτειος ενός θλιβερού γεγονότος, ή μάλλον μιας θλιβερής , επαίσχυντης ιστορικής παρένθεσης στη ζωή της ανθρωπότητας.
Το τείχος του αίσχους. Το τείχος φραγμός στην ανθρώπινη επικοινωνία. Το τείχος που χώρισε οικογένειες, που σκότωσε ανθρώπους στην αναζήτηση της ελευθερίας. Το τείχος φραγμός στην ελευθερία της ιδεολογικής πίστης , αυτής που δικαιούται κάθε ελεύθερος πολίτης.Το τείχος που είχε μαντρώσει σαν τα ζώα και μάλιστα στον 20ό αιώνα πιστεύοντας πως έτσι θα κάμψει τις συνειδήσεις τους, θα τους φιμώσει, θα τους εμποδίσει να δουν τον κόσμο και θα τους υποχρεώσει να ζουν στη μιζέρια και τον ιδεολογικό παρωπιδισμό. Το τείχος του ολοκληρωτισμού για το οποίο αρκετοί σήμερα και μάλιστα πολιτικοί και κόμματα δεν έχουν ζητήσει συγγνώμη από τους χιλιάδες ανθρώπους για όλόκληρη ζωή που τους στέρησε. ΄Ανθρωποι που δεν έχουν τολμήσει ούτε καν να το αποκηρύξουν δημόσια.

Εκδήλωση για την επέτειο της πτώσης του τείχους του Βερολίνου διοργανώθηκε στην Τεχνόπολη του δήμου Αθηναίων, υπό την αιγίδα της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα,
Στην εκδήλωση προσκεκλημένος ο κ. Δρούτσας υφυπουργός εξωτερικών ανέφερε :
«Η πτώση του τείχους, πριν από 20 χρόνια, άνοιξε το δρόμο της επανένωσης της Γερμανίας και όχι μόνον», και πρόσθεσε: «Tαυτόχρονα άνοιξε και το δρόμο της Ευρώπης προς άλλες χώρες, που τότε ήταν απομονωμένες. Το τείχος αυτό έγινε σύμβολο ελευθερίας για όλη την ανθρωπότητα».


Η εκδήλωση κορυφώθηκε με τη συμβολική πτώση ενός αυτοσχέδιου «τείχους» από μαθητές των δύο σχολείων. Επάνω στο τείχος αυτό αναγραφόταν και η φράση-μήνυμα «Η ιστορία είναι γεμάτη από ισχυρά τείχη που έπεσαν και από αδύναμους ανθρώπους που στάθηκαν όρθιοι», ήταν το μήνυμα του προέδρου της Δημοκρατίας, Κάρολου Παπούλια. Την εκδήλωση χαιρέτησε ο πρέσβης της Γερμανίας στην Αθήνα, Wolfank Sultheis.
Στη διάρκεια της εκδήλωσης προβλήθηκαν ντοκιμαντέρ, που αφορούσαν τη ζωή στην πρώην Ανατολική Γερμανία, ταινίες της εποχής, ενώ παρουσίαστηκαν έκθεση φωτογραφίας και έκθεση ζωγραφικής των μαθητών.

Η ιστορία της ντροπής


«Το τείχος του αίσχους» οικοδομήθηκε μέσα σε δύο μέρες, στις 12 και 13 Ιουνίου του 1961, με 81 εξόδους ελέγχου, από τις οποίες ανοιχτές ήταν μόνο οι 7, μεταξύ των οποίων και η περίφημη έξοδος «Τσάρλι». Το «τείχος» είχε ύψος 3,5 μέτρα και μήκος 155 χιλιόμετρα.

Τη νύχτα από 12 προς 13 Αυγούστου 1961 μονάδες του Εθνικού Λαϊκού Στρατού, 5.000 συνοριοφύλακες, 5.000 αστυνομικοί και 4.500 μέλη των Εργατικών Ομάδων Μάχης άρχισαν να κλείνουν τους δρόμους και τις τροχιές των μέσων μεταφοράς προς το Δυτικό Βερολίνο. Οι σοβιετικές δυνάμεις παρέμεναν σε συναγερμό μάχης σταθμευμένες στις μεθοριακές διαβάσεις που προβλέπονταν για τους Συμμάχους. Όλες οι συγκοινωνίες μεταξύ των δύο τομέων της πόλης διακόπηκαν. Ήδη από το Σεπτέμβριο του 1961 άρχισαν ωστόσο να κυκλοφορούν μερικές γραμμές του προαστιακού σιδηροδρόμου και του μετρό περνώντας από σήραγγες κάτω από ανατολικογερμανικό έδαφος, χωρίς όμως να σταματούν στους αποκαλούμενους πια «σταθμούς-φαντάσματα»

Μόνον από τις ένοπλες μονάδες που διατέθηκαν για τη φύλαξη λιποτάκτησαν και διέφυγαν προς το Δυτικό Βερολίνο τις πρώτες μέρες 85 άνδρες, ενώ πέτυχαν 216 απόπειρες διαφυγής από τις συνολικά 400. Αξέχαστες θα μείνουν οι διάσημες εικόνες προσφύγων που κατέβαιναν με σεντόνια από τα παράθυρα των σπιτιών στους δρόμους που βρίσκονταν πάνω στα σύνορα. Αξέχαστος θα μείνει, επίσης, ο συνοριοφύλακας Κόνραντ Σούμαν που, ενώ ήταν σκοπός στην Μπέρνάουερ-Στράσε, υπερπήδησε το συρματόπλεγμα κρατώντας το όπλο του και βρέθηκε στο Δυτικό Βερολίνο.
Στα 28 χρόνια της ύπαρξής του τουλάχιστον 86 άνθρωποι βρήκαν το θάνατο στο τείχος στην προσπάθειά τους να διαφύγουν. Τις πρώτες θανάσιμες βολές δέχτηκε στις 24 Αυγούστου 1961, έντεκα μέρες μετά το κλείσιμο των συνόρων, ο εικοσιτετράχρονος Γκύντερ Λίτφιν (Günter Litfin), που πυροβολήθηκε από αστυνομικούς στην περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού Φρίντριχστράσε κατά την απόπειρά του να διαφύγει. Ο Πέτερ Φέχτερ (Peter Fechter) πέθανε από αιμορραγία στις 17 Αυγούστου 1962 στη νεκρή ζώνη. Με συνολικά 40 πυροβολισμούς σκοτώθηκαν το 1966 δύο παιδιά ηλικίας 10 και 13 ετών. Το τελευταίο θανάσιμο συμβάν, κατά το οποίο πέθανε από αιμορραγία ο Κρις Γκέφροϋ (Chris Gueffroy), σημειώθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 1989.

Από το 1989, όταν έπεσε το «τείχος», με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, έγινε ολόκληρο ένα τεράστιο πανό για γκράφιτι, με εικόνες και συνθήματα ιστορικού και κοινωνικού περιεχομένου, που εκφράζουν μια ολόκληρη εποχή.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου