Έχω ήδη κλείσει τα 33 μου χρόνια και άρα έχει ψιλοωριμάσει ο εγκέφαλός μου (που λέει και η μανούλα μου) οπότε εικάζω ότι μπορώ να προσπαθήσω μέσα από τις παρακάτω ηλεκτρονικές γραμμές να εξηγήσω πόσο ακατανόητες είμαστε στα μάτια των αντρών. Άλλωστε το είχα υποσχεθεί στους «φίλους» μου τους οποίους τίμησα με προηγούμενο κείμενό μου. Άντρες υπόσχομαι να είμαι όσο πιο αντικειμενική μπορώ. Πάμε λοιπόν και ο Θεός βοηθός!
Ας αποδεχτούμε καταρχήν όλες οι γυναίκες πως ούτε και εμείς ξέρουμε τι θέλουμε από τους άντρες. Και εμείς επιθυμούμε να έχουμε τον Μπραντ Πιτ δίπλα μας αλλά βρε κορίτσια μήπως να το ξανασκεφτούμε; Μήπως να ρίξουμε μια ματιά στον καθρέφτη και να ξανακοιταχτούμε; Το λέω αυτό γιατί παρατηρώ τώρα τελευταία ότι έχουμε ξεφύγει αρκετά... Κάτι με τη συμπεριφορά μας απέναντι στα αγόρια εικάζω ότι έχουμε ανεβάσει τόσο ψηλά τον πήχη που ούτε η πρόσφατα κλαμένη Ισινμπάγεβα θα μπορούσε να τον περάσει κι ας κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο επι κοντώ.
Γιατί δεν θέλουμε άραγε τα καλά παιδιά; Αυτά που μας προκαλούν αίσθηση ασφάλειας, αυτά που μας σέβονται, που μας κάνουν να νιώθουμε πραγματικές γυναίκες, αυτά που μας κολακεύουν καθημερινά με τις πράξεις τους; Αλλά όχι εμείς, εκεί! Έχουμε ένα μαγικό τρόπο να τα διαλύουμε όλα στο δευτερόλεπτο χωρίς λόγο και αφορμή και μετά κλάματα, μηνύματα, κλήσεις με απόκρυψη, απογοήτευση και φτου κι απ’ την αρχή. Το έχουμε στο αίμα μας παραδεχτείτε το: Δεν ικανοποιούμαστε με τίποτα και φυσικά ψάχνουμε τον «Πάσσαρη» ως καταλληλότερο για σύντροφό μας. Αυτόν που θα μας «φτύνει», αυτόν που θα μας κερατώνει, αυτόν που δεν θα απαντάει στα τηλέφωνά μας κτλ. κτλ. και που θα κρυφοκοιτάζει να την πέσει στην κολλητή μας μόλις εμείς πάμε τουαλέτα. Πικρές αλήθειες! Τι είμαστε; Κυκλοθυμικές και ανεξήγητες! Άλλα λέμε, άλλα κάνουμε άλλα θέλουμε. Μπάχαλο, δεν βρίσκεις άκρη. Γι’ αυτό κατά καιρούς θαυμάζω τους άντρες και την υπομονή που υποδεικνύουν μαζί μας.
Πως έχεις κοπελιά την απαίτηση να κυκλοφορείς τον κούκλο -που τον κυκλοφορείς δηλαδή(?)- όταν εσύ έχεις σπάσει την ζυγαριά; Όταν ντύνεσαι και μακιγιάρεσαι σαν να έχεις διαρκείας στο Πατρινό καρναβάλι…όταν αγνοείς λέξεις όπως σεβασμός, αλήθεια, ειλικρίνεια, αγάπη κι αν προτιμάτε σε δεύτερη μοίρα αποτρίχωση, αποσμητικό, κολόνια κ.α. Ε, πως; Γιατί όταν σε πιάνουν οι υστερίες σου δηλαδή θα πρέπει ο άλλος να τρέξει στο μέντιουμ για να καταλάβει τι έχει κάνει λάθος κι ενώ εσύ συνεχίζεις να το παίζεις τρελίτσα.
Χαρακτηριστικός ο διάλογος (εις διπλούν): «-Τι έχεις μωρό μου; -Τίποτα»! Και όταν εσείς θα συνεχίσετε να βλέπετε το Ρεάλ – Μπάρτσα (και που μεταξύ μας καλά θα κάνετε, άσχετο αλλά το έχω κάνει και εγώ με γκόμενο και σας καταλαβαίνω), αυτή θα ανοίξει το στόμα της και θα εξαπολύσει χείμαρρο ξεχασμένων παραπόνων. Όχι δεν θα φταίτε εσείς μετά για ότι επακολουθήσει. Ένα άλλο απογοητευτικό σήμα κατατεθέν σε εμάς τις γυναίκες είναι ο εγωισμός και η ειρωνεία μας που μπορούν να μετατρέψουν εσάς τους άντρες σε serial killer στο άψε σβήσε. Σας νιώθω αγόρια και σας δίνω και δίκιο. Αμ το άλλο; Αγνοούμε τι σημαίνει συγνώμη και την έχουμε κάνει delete από τον σκληρό μας δίσκο (επιλεκτικά φυσικά). Μήπως, λέω μήπως πρέπει και εμείς να το πάρουμε το όλο θέμα απ’ την άλλη; Έτσι για αλλαγή και για να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.
ΚΑΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ: (ακολουθεί δωδεκάλογος προτάσεων)
1. Πάψτε να το παίζετε Σκλεναρίκοβα ενώ δεν είστε. ΑΔΥΝΑΤΟΝ, συμβιβαστείτε με την σκληρή πραγματικότητα.
2. Μην σας πιάνει μανία να κερατώσετε τον φίλο σας με τον γκόμενο της κολλητή σας, είναι ελεεινό. Αλλά ακόμη κι αν το κάνετε χρησιμοποιείτε παρακαλώ πάντα προφυλακτικό. Τα μεταδιδόμενα σεξουαλικά νοσήματα κάνουν πάρτι πλέον. Και στην τελική δεν σας φταίνε σε τίποτα οι κερατωμένοι να τρέχουν σε γιατρούς.
3. Αν δεν σας κάνει ο σύντροφός σας ή τον έχετε βαρεθεί απλά χωρίστε τον. ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ! Εξάλλου υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές…
4. Μην καρφώνετε γκόμενους που συνοδεύονται ακόμα κι αν σας ανάβουν το πράσινο φως. Θα φταίνε οι άλλες μετά να σας βγάλουν το εξτένσιον;
5. Πηγαίνετε στο γυμναστήριο να διώξετε τα περιττά κιλά δεν είναι κακό, άσε που αν κρίνω από το δικό μου κυκλοφορούν και ωραίοι άντρες! Impossible is nothing που λέει εύστοχα και η γνωστή διαφήμιση.
6. Μην ντύνεστε τόσο προκλητικά. Μεταξύ μας όσο κι αν δεν το παραδέχονται κατά βάθος δεν αρέσει στους άντρες η τρελή έκθεση των προσόντων μας. Ας τους αφήσουμε να ανακαλύψουν κι αυτοί κάτι.
7. Μην μαζεύετε χαρτάκια με τηλέφωνα ενδιαφερόμενων τα οποία δεν σκοπεύετε να καλέσετε την επόμενη μέρα που θα είστε νηφάλιες. Κρίμα δεν είναι να στηθούν πάνω από το κινητό; (Όχι το κάνουν κι αυτοί μην νομίζετε το αντίθετο).
8. Απαγορεύεται ρητά να γδύνετε με τα μάτια σας αγόρια στα μπαρ κι αφού κάνουν την ηρωική κίνηση να σας πλησιάσουν εσείς να το παίζετε μοιραίες και αδιάφορες γκόμενες. Ήμαρτον! Ή ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ!
9. Αποφύγετε τα γλοιώδη υποκοριστικά όπως «ζουζουνάκι μου», «μπουμπούκο μου» (εξαιρούνται οι περιπτώσεις εφηβείας) γιατί οι άντρες ξενερώνουν απίστευτα.. (το επιβεβαιώνει και ο κολλητός μου).
10. Φτιάξτε και κανα πιάτο σπιτικό φαγητό για τον καλό σας, ράψτε του και το κομμένο κουμπί από τη χθεσινή παράνομη νύχτα του, δεν πειράζει…
11. Κορίτσια εντελώς μεταξύ μας βάλτε την παλιό «Μιμίκα» στο χρονοντούλαπο της ιστορίας γιατί κουράστηκε και μας κούρασε (όλους).
και 12. (και σημαντικότερο κατά την ταπεινή μου άποψη): Είναι ντροπή για το γυναικείο φύλο το κριτήριο για να μας αρέσει ένας άντρας να είναι καταρχήν τα «λεπ(φ)τά» του αισθήματα αλλά και τι μάρκα αυτοκίνητο κυκλοφορεί ή ακόμα χειρότερο τι δουλειά κάνει. Εννιά στις δέκα γυναίκες έτσι λειτουργούν πλέον -δυστυχώς-.
Ναι ξέρω υπάρχουν και οι λιγοστές εξαιρέσεις, οπότε αγόρια σπεύσατε να τις εντοπίσετε…
Ήρθε νομίζω ο καιρός να ανατρέψουμε τα καθιερωμένα (σαν τη Sportday ένα πράγμα) και να δείξουμε το αληθινό μας πρόσωπο στους άντρες. Αυτό που είτε αγνοούμε… είτε έχουμε παρατήσει εσκεμμένα. Άλλωστε και οι άντρες έχουν ανάγκη από στοργή, φροντίδα και προδέρμ (όχι δεν το λέω ειρωνικά, το εννοώ). Τρυφερά πλάσματα του θεού είναι και αυτά πόσα να αντέξουν πια από εμάς; Αλλά προσοχή με μέτρο: Μην τους κακομάθουμε και χαλάσουμε την πιάτσα τώρα που την έχουμε βάλει σε μια σειρά ε; (οκ παιδιά αφήστε μας να νομίζουμε ότι έχουμε ισότητα!!!)
ΥΓ. Εννοείται πως σε όλα τα παραπάνω δεν αποτελώ την εξαίρεση (όχι το αναφέρω για να μην παρεξηγηθώ). Ή μήπως όχι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου