Τα επίμαχα σημεία του νομοσχέδιου του ΥΠΕΠΘ

Άρθρο απο εφημερίδα Ελευθερία:

Τα επαγγελματικά δικαιώματα αποφοίτων ομοειδών τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ αποτελούν το μήλον της έριδος στη νέα αντιπαράθεση πανεπιστημιακών και εκπαιδευτικών ΤΕΙ, που αναδεικνύεται εκ νέου με το νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας για την αναβάθμιση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης («Ρύθμιση θεμάτων του πανεπιστημιακού και τεχνολογικού τομέα της ανώτατης εκπαίδευσης και άλλες διατάξεις»)
Η σύνοδος των πρυτάνεων ΑΕΙ που συνήλθε εκτάκτως την περασμένη Παρασκευή έθεσε «βέτο» για το άρθρο 19 του νομοσχεδίου που αφορά στη συνεργασία μεταξύ και ΤΕΙ και Πανεπιστημίων αλλά και παρατηρήσεις για πέντε ακόμη άρθρα που αφορούν, στον καθορισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων ΤΕΙ (άρθρο 18) και σε άρθρα που αφορούν κλαδικά θέματα όπως, η εκλογή καθηγητή Εφαρμογών (άρθρο 20), η αναγνώριση του χρόνου προϋπηρεσίας μελών ΔΕΠ και ΕΠ (άρθρο 24), η διοργάνωση μεταπτυχιακών σπουδών από το Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδας (άρθρο 30) αλλά και η εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ατόμων που πάσχουν από σοβαρές παθήσεις (άρθρο 37) αναγνωρίζοντας παράλληλα τα άρθρα εκείνα που επιλύουν προβλήματα των ΑΕΙ.
Η αντιπαράθεση όμως για τα επαγγελματικά δικαιώματα αποφοίτων τμημάτων ΤΕΙ, όπως της Σχολής Τεχνολογικών Εφαρμογών, βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και δεκαετίες με τις εκάστοτε ηγεσίες του υπ. Παιδείας να υποχωρούν στις αξιώσεις φορέων όπως το Τεχνικό Επιμελητήριο ενώ λιγότερο έντονες είναι οι αντιδράσεις φορέων όπως το Γεωτεχνικό Επιμελητήριο (ΓΕΩΤΕΕ) που υπερασπίζονται δικαιώματα μελών τους - αποφοίτων πανεπιστημιακών τμημάτων.
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Στην πολυσέλιδη απόφαση της έκτακτης συνόδου των πρυτάνεων, οι πανεπιστημιακοί σημειώνουν εισαγωγικά πως ένα τέτοιο νομοσχέδιο με το οποίο «επιχειρείται μία στρατηγικού χαρακτήρα παρέμβαση στη δομή της Ανώτατης Εκπαίδευσης» θα πρέπει να συζητηθεί στην ολομέλεια της Βουλής, ζητώντας δηλαδή την απόσυρση του νομοσχεδίου. Γιατί στην «Ολομέλεια της Βουλής» θα γίνει «εκτενής και ουσιαστικός διάλογος με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς για τα ζητήματα που θίγει το νομοσχέδιο ή και για άλλα, εξίσου σημαντικά και κατεπείγοντα, τα οποία δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτό. Πρόκειται για ζητήματα, στα οποία έχει, κατ’ επανάληψη, αναφερθεί η Σύνοδος των Πρυτάνεων με αποφάσεις, που έχουν υποβληθεί σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΠΘ».
ΑΡΘΡΟ 18
Στα άρθρα λοιπόν που «παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα» είναι και το 18 που αφορά στον καθορισμό επαγγελματικών δικαιωμάτων αποφοίτων ΤΕΙ. Στο άρθρο σημειώνεται πως «από την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού, τα σχετικά με την επαγγελματική κατοχύρωση των πτυχιούχων νεοϊδρυόμενων Τμημάτων ΤΕΙ καθορίζονται με τα διατάγματα ίδρυσής τους. Με διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, ύστερα από γνώμη του ΣΑΤΕ, μπορεί να καθορίζονται επίσης και τα σχετικά με την επαγγελματική κατοχύρωση των πτυχιούχων ήδη υφιστάμενων Τμημάτων ΤΕΙ, στους οποίους δεν έχουν αναγνωριστεί ακόμη μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού επαγγελματικά δικαιώματα με διατάγματα, που προβλέπονται στην περίπτωση γ΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 25 του ν. 1404/1983».
Οι πρυτάνεις σημειώνουν πως «η διάταξη αυτή παρακάμπτει τον υφιστάμενο, τυπικό και ουσιαστικό έλεγχο των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχιούχων ΤΕΙ από τα συναρμόδια υπουργεία. Αφαιρεί τόσο από τα Πανεπιστήμια, όσο και από τους εμπλεκόμενους επαγγελματικούς και επιστημονικούς φορείς, το δικαίωμα έκφρασης γνώμης. Η τυχόν εφαρμογή της θα οδηγήσει σε κοινωνικές αντιδράσεις, καθώς παρέχει τη δυνατότητα υφαρπαγής κατοχυρωμένων ήδη επαγγελματικών δικαιωμάτων για τους πτυχιούχους των Πανεπιστημίων, όπως για παράδειγμα των πτυχιούχων της πληροφορικής, των οικονομικών επιστημών, των μηχανικών, των γεωπόνων κ.λπ.» και γι΄ αυτό «προτείνεται η γνώμη να διατυπώνεται όχι από το ΣΑΤΕ, αλλά μετά από κοινή συνεδρίαση του ΣΑΠΕ και του ΣΑΤΕ».
ΑΡΘΡΟ 19
Στο άρθρο 19 που αφορά στη συνεργασία μεταξύ ΤΕΙ και Πανεπιστημίων σημειώνεται πως «Τμήματα των ΤΕΙ μπορούν να συνεργάζονται με αντίστοιχα και ομοειδή Τμήματα Πανεπιστημίων, που έχουν την έδρα τους στην ίδια περιφέρεια, για την από κοινού διοργάνωση και διεξαγωγή μαθημάτων ή άλλων συστατικών στοιχείων του προγράμματος προπτυχιακών σπουδών, και ιδίως για την παρακολούθηση παραδόσεων, σεμιναρίων, φροντιστηριακών ασκήσεων ή εργαστηρίων, την πρακτική άσκηση, την εκπόνηση διπλωματικών ή πτυχιακών εργασιών και τη διενέργεια των εξετάσεων, με την ισότιμη συμμετοχή φοιτητών και σπουδαστών. Για τη συνεργασία συνάπτεται προγραμματική σύμβαση, που εγκρίνεται από το Συμβούλιο του ΤΕΙ και τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου, μετά από πρόταση των οικείων ΓΣ των συνεργαζόμενων Τμημάτων, και η οποία κοινοποιείται στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Με την προγραμματική σύμβαση ρυθμίζονται τα θέματα που είναι απαραίτητα για την πραγματοποίηση της συνεργασίας σε επίπεδο προπτυχιακών σπουδών, και ιδίως η διάρκεια και το αντικείμενο της συνεργασίας, η αμοιβαία ακαδημαϊκή και διοικητική υποστήριξη, η αμοιβαία αναγνώριση της βαθμολογίας των μαθημάτων, στα οποία συμμετέχουν επιτυχώς οι φοιτητές και σπουδαστές, η μνεία της συνεργασίας μεταξύ των οικείων Τμημάτων στους τίτλους σπουδών που χορηγεί καθένα από αυτά».
Οι πανεπιστημιακοί προτείνουν την απάλειψη του άρθρου αυτού τονίζοντας ότι «με το άρθρο αυτό θεσμοθετείται η δυνατότητα συνεργασίας μεταξύ ομοειδών Τμημάτων ΤΕΙ και Πανεπιστημίων για την από κοινού ανάπτυξη δραστηριοτήτων, σχετικών με τη διοργάνωση και την υλοποίηση του προγράμματος προπτυχιακών σπουδών, μετά από τη σύναψη ειδικής προγραμματικής σύμβασης μεταξύ των εμπλεκομένων ιδρυμάτων. Είναι εντελώς δυσδιάκριτη η σκοπιμότητα της ρύθμισης αυτής και επιπλέον δημιουργεί σοβαρά ακαδημαϊκά προβλήματα, καθώς προβλέπει τη σύναψη προγραμματικής συμφωνίας μεταξύ Τμημάτων και Ιδρυμάτων που ανήκουν σε διαφορετικούς τομείς της ανώτατης εκπαίδευσης, τον πανεπιστημιακό και τον τεχνολογικό, που έχουν διαφορετική αποστολή. Η αποστολή αυτή καθιστά σαφώς διακριτούς τους ρόλους Πανεπιστημίων και ΤΕΙ και διαφοροποιεί τα κριτήρια, με βάση τα οποία οργανώνονται τα προγράμματα σπουδών, επιλέγονται τα γνωστικά αντικείμενα, προσδιορίζεται το περιεχόμενο των μαθημάτων και γενικά τις δραστηριότητες που αναπτύσσονται, στο πλαίσιο των προπτυχιακών σπουδών».
ΑΡΘΡΟ 20
Για το άρθρο 20 που αφορά στους καθηγητές Εφαρμογών, οι πρυτάνεις τονίζουν ότι «με το άρθρο αυτό θεσμοθετείται ως γενική προϋπόθεση για την εκλογή μέλους ΕΠ των ΤΕΙ, ανεξαρτήτως βαθμίδας, η κατοχή διδακτορικού διπλώματος. Αυτή η ρύθμιση θα προκαλέσει σοβαρές δυσλειτουργίες στα ΤΕΙ σε σχέση με τους καθηγητές εφαρμογών και είναι ανέφικτη η εφαρμογή της στην πράξη. Οι καθηγητές εφαρμογών είναι απολύτως απαραίτητοι για τα ΤΕΙ και ιδιαιτέρως στα επαγγελματικά Τμήματα, όπως είναι η επεξεργασία ξύλου, η οδοντοτεχνική, η φυσικοθεραπεία, κ.λπ. Επιπλέον, θα πρέπει να διαθέτουν μεγάλη επαγγελματική εμπειρία, ενώ η απόκτηση διδακτορικού διπλώματος είναι αδύνατη και όχι απαραίτητη για την εργασία που πρέπει να προσφέρουν.
Θα πρέπει να απαλειφθεί για τη βαθμίδα του καθηγητή Εφαρμογών η απαίτηση κατοχής διδακτορικού διπλώματος και η εκλογή να γίνεται με κριτήριο την επαγγελματική εμπειρία. Το άρθρο αυτό θέτει, επίσης, θέμα νομοτεχνικής αρτιότητας, διότι στην τελευταία παράγραφο προβλέπει ότι οι διατάξεις για την εκλογή σε θέσεις καθηγητών εφαρμογών θα ισχύσουν από το 2014 και στο εξής».
ΑΡΘΡΟ 37
Ενδιαφέρον τέλος παρουσιάζει η πρόταση των πανεπιστημιακών για το άρθρο 37 που αφορά στην εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ατόμων που πάσχουν από σοβαρές παθήσεις. Όπου τονίζεται πως «με το άρθρο αυτό ρυθμίζονται θέματα, που αφορούν στην εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ατόμων, που πάσχουν από σοβαρές παθήσεις. Το συγκεκριμένο άρθρο χρήζει ευρείας συζήτησης, γιατί μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα και φαινόμενα διαφθοράς στο όνομα ευπαθών κοινωνικών ομάδων. Το ένα θέμα είναι η αύξηση του ποσοστού από 3% σε 5% το δεύτερο όμως και σημαντικότερο είναι, αν όλες οι αναφερόμενες περιπτώσεις μπορούν, με τα υπάρχοντα ιατρικά μέσα, να διαγνωσθούν με διαφάνεια και επιστημονική ακρίβεια ή εάν ανήκουν στις «ασαφείς παθήσεις» που χαρακτηρίζουν κάποιους υποψήφιους ΑμεΑ, επιτρέποντάς τους να αποφύγουν τη συμμετοχή στις πανελλαδικές εξετάσεις. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά σοβαρό θέμα, για το οποίο ήδη υπάρχουν ενδείξεις ποικιλότροπης εκμετάλλευσης. Προτείνεται το άρθρο 37 να μην συμπεριληφθεί στο Νόμο και να εξεταστεί το ενδεχόμενο θεσμοθέτησης πανελλήνιου συστήματος εισαγωγής για την κατηγορία αυτή, αφού το υπάρχον σύστημα επιλογής χαρακτηρίζεται από μεγάλο βαθμό αδιαφάνειας, και να ανατεθεί στις Ιατρικές Σχολές των Πανεπιστημίων να επεξεργαστούν το σχετικό άρθρο» καταλήγει η πρόταση.